的嘴,一手拽住她胳膊,強行拖她出教室。
黎嬌嬌掙扎幾次,都被她突然爆發的猛勁給鎮壓住。
兩人踉踉蹌蹌挪出門。
走廊另一頭,競賽班剛上完一門課,正要換教室去上實驗課。
岑思若行色匆匆不注意,來人光顧著說話沒看路。
「嘭」一下,兩人硬生生撞在一起。
岑思若低呼一聲捂住額角。
撞她的那位男生連聲道歉。
她抬了下頭,視線倏地凝住。
來來往往那麼多人,一碰上特立獨行、招搖奪目的他,竟都虛化成影,將他的存在襯得好不現實。
宋延琛就在她斜前方,不疾不徐地邁著步子,偏頭聽人說話的同時,一心二用地垂著眼,用手機給人發訊息。
記憶中,他總是這個樣子。
做什麼事都氣定神閒,遊刃有餘,沒有人能抓住他把柄,沒有任何事能難倒他。
hr
如果覺得不錯,記得收藏網址或推薦給朋友哦拜託啦 ()
span傳送門: ||
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>